Acıyan yerim

- anasının ardından

meleyemeden ölen kuzular

sizleredir ağıdım -

gerçek kılacağım düşlerim vardı daha

sevdiklerimle çıkacaktım sabaha

selamlayacaktım güneşi

birden söndü ışıklar

koptu kıyamet

ölümün soğuk yüzüydü gece

canlara doymayan

obur bir mezardı yarılan yer ruhumuzu içine çeken burgaçtı çatlayan gök

üstümüze üstümüze gelen devdi dalgalarıyla deniz

suda boğuluyor

karada dağılıyor

savruluyorduk havada

hiç mi uyumayacaksınız ey gafiller

kimse kaçamaz düşlerinden

bebeler öldü sizin yüzünüzden

kanın

gözyaşının

ve terin

kurudu tuzu 

bastık bağrımıza

acımıza ağrımıza onları

öyle dağladık yaramızı

anne ölmeseydin sen

bir öpeni olmalı insanın

acıyan yerinden