- ben bir daha
böyle şiir yazmayacaktım aslında -
her kırılan umutla
ölünür bin kez
ne çok öldüm
yenildim
yaralı tırnağımın üstüne bastın
kıstın sesimi
çıkmadı çığlığım
kapkara yasımı
kattım karanlığına yıldızsız gecelerin
acıların destanını yazdım
şarapsız ve şarkısız
geçen günlerde
oysa üstümüze
aynı yağmur yağmıştı
aynı güneş doğmuştu
aynı rüzgâr ırgalamıştı dalımızı
aynı ateş dağlamış
aynı aşk bağlamıştı yaramızı
yaktın başak bağlamış ekini
kül ve kömür
ömür şimdi
içinde şiir olan
defterimi ver yeter
buğdaysız
çiçeksiz
susuz
bir çöle de çıksa yolum
yolumu beklese de ölüm
giderim
haydi kaldır kirpiğini
fermanımı okusun gözlerin
