Wextek di bin,
Sîya êvarê de,
Min dil hebû di ber çav de,
Derbas bikim nivîsa,
Xwe ya Arîsto û Hizrên,
Wî Yên Li Ser Dostanîyê,
Min çav avêt metnê û,
Barebarek rijîya ji devê,
Jinekê ji qata jorîn,
Û di pey de dest pê kir,
Girîna dilşewat a piteyekê,
Bibore min got ê ji hûndirê xwe re,
Û lêborînê xwest ji feylesofê gewre,
Û dest avêt vê nexşenivîsê.
Min bêtir fêm kir ku,
Heke tirş bûbe hevîrê hestên jinekê,
Û nedîbe tenûrek ku girikên ji dilê xwe,
Lê bide hawar e wext êdî li wê derê,
Ji ber nedîtina çareyekê/bersivekê...
Hekîm MERETOYAR
