Şiir, kesintisiz bir bayrak yarışıdır. Her dönemin de burçları vardır:
‘’Derdim çoktur hangisine yanayım!’’
‘’Meğer şah elinden ola çaresi’’ diyen:
‘’Kadılar müftüler fetva yazarsa
İşte kement işte boynum asarsa
İşte hançer işte başım keserse
Dönen dönsün ben dönmezim yolumdan’’ PİR SULTAN ABDAL
Şair yüreği, zaten güzelliklerden yana olmazsa olmaz! Bütün şairler için böyle midir* Ne yazık ki hayır! Ama emekten, eşitlikten, özgürlük ve aşktan yana olmayan şairlerin; insanlığın yüreğine adı kazınmaz!
Nazım Hikmet, Pablo Neruda, Aragon, Mayakovski, Tagore, Ritsos, Ömer Hayyam, Yunus Emre, Şirazi, Füruğ Ferruhzad, Meleye Ciziri, Feqiye Teyran, Ciğerxwin…
Bütün büyük şairler, yücelerden seslenir ve insani güzelliğe çağırırlar:
‘’Neresi en yukarıysa
Aşağıdır senin bulunduğun yerden
Gönlümde’’
‘’Bak sana bir sır vereyim, zaman sensin
Kadındır zaman
Dizlerine çöküp okşanmak ister
İliklerini çözmek gereken bir giysidir zaman
Uzun mu uzun bir saç gibidir
Uzun ve taranmış
Üflenince buğulanan bir ayna ki hemen berraklaşır
Uyandığım şafakta uyuyan sensindir zaman’’' ARAGON
Peki, bunca katliam gören topraklarda böylesi güzellikler nasıl boyveriyor*
Gerçek sanat, dünyanın her yerinde başkaldırıyla ortaya çıkar.'
'‘’memleket mi
yıldızlar mı
yoksa gençliğim mi daha uzak*’’ diyen:
‘’saçları saman sarısı kirpikleri mavi
kırmızı dolgun dudaklarıysa şımarık ve somurtkandı
ak boynu uzundu, yuvarlaktı
beli karınca belinden ince
elleriyse gümüş şamdamlarda mumlardı’’ NAZIM HİKMET
‘’Haydi Abbas vakit tamam!’’ diyen:
‘’Memleket isterim/Ne başta dert ne gönülde hasret olsun/Kardeş kavgasına bir nihayet olsun’’
‘’Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun’’ ‘’Olursa bir şikayet ölümden olsun’’ diyen 'memleket sevdalısı ve ‘’ölüm korkusu’’yla bilinen şairimiz, bakın yaşama isteğini nasıl da güzel duyuruyor!
‘’Ve gönül Tanrısına der ki:
Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!’’ CAHİT SITKI TARANCI
‘’Bir de ağzı var dili yok Diyarbekir Kalesi’’yle yurtseverlik:
‘’Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu
Bir ben uyumadım!
Kaç leylim bahar
Hasretinden Prangalar Eskittim!’’ diyen şairimiz ve bütün dizeleri:
Seni anlatabilmek seni
İyi çocuklara, kahramanlara!’’
Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil, sevdamız akardı geceye
Sıktıkça cellad,
Kemendi…’’ AHMED ARİF
Yurdum, biricik sevgilim benim
Çizmeler altında açan çiçeğim
Namluların ucuna konup
Katillerine gülümseyen kelebeğim.
BERTUS AAFSES (SÜRECEK…)
